تفاوت ریخته گری و فورج:

در پروسه ریخته گری، فلز تا دمای ذوب حرارت داده میشود و درحالت مذاب یا مایع درون قالب ریخته میشود، اما در روش فورج قطعه جامد به سبب انرژی حرارتی و مکانیکی حالت قالب را در حالت جامد به خود میگیرد.

علل استفاده از روش ریخته گری:

استفاده از روش ریخته گری میتواند دلایل گوناگونی داشته باشد که برخی از آنها عبارتند از: ابعاد بسیار بزرگ قطعه، پیچیده بودن قطعه و ....به گونه ای که معمولا تنها قطعات تا وزن 50 کیلوگرم قابل شکل دهی به روش فورج میباشند.

در حال حاضر قطعات مورد استفاده در صنعت معدن تا 580کیلوگرم به روش ریخته گری تولید میشوند که این امکان وجود دارد که قطعات تا وزن 3تن نیز تولید شوند.

مزایای استفاده از روش ریخته گری:

عدم وجود محدودیت وزنی از لحاظ سنگین بودن

محدوده وسیع انتخاب آلیاژ

با توجه به اینکه ریخته گری در فاز مذاب انجام میشود امکان اضافه کردن عناصر آلیاژی مثل کروم و نیکل وجود دارد که این امکان در روش فورج مشاهده نمیشود.

معمولا ماشین کاری قطعات ریخته شده از ساختن قالب فورج بسیار ارزان تر میباشد

مراحل تولید قطعات شامل زمان کمتری میباشند.

امکان تولید قطعات پیچیده نیز وجود دارد

در چه زمانی از روش فورج استفاده میشود؟

در روش فورج ساختار و ترکیب شیمیایی همگن به چشم میخورد که در این پروسه بازیابی و تبلور مجدد دانه ها به همراه ریز شدن دانه ها مشاهده میشودکه در نتیجه سیکل حرارتی به کار گرفته شده میباشد. این دلایل فولاد تولید شده رادر برابر ضربه و تنش برشی مقاوم میسازد.

فولاد فورج شده نسبت به فولاد ریختگی از استحکام بالاتری برخوردار بوده که علت آن آرایش مجدد دانه ها در جهت فورج قطعه کار میباشد.

مزایای استفاده از روش فورج:

به دست آوردن استحکام و تافنس بالاتر

عدم به وجود آمدن عیوبی مثل حفره، انقباض حاصل از انجماد و....

دانه بندی ریز قطعه به دست آمده

در مقایسات انجام شده مشخص شده مقاومت سایشی قطعه فورج شده با سختی 38 تا 42 راکول سی در حدود مقاومت سایش قطعه تولید شده به روش ریختگی با سختی 46 تا 50 راکول سی بوده است.